تامین آب و فاضلاب در پرتغال | بخش اول

خدمات آبرسانی و فاضلاب در پرتغال شاهد پیشرفت‌های مهمی در دسترسی به خدمات، فناوری‌های مورد استفاده و کیفیت خدمات در دهه‌های گذشته (دهه‌های 1980 تا 1990) بوده است که تا حدی به لطف بودجه‌های مهم اتحادیه اروپا به دست آمده است. با این وجود، بهداشت هنوز در مناطق روستایی کوهستانی نسبتاً پایین است و برخی از مردم منابع آب خود را دارند که توسط شهرداری ها کنترل می شود.

در طول دهه 1990 پرتغال یک چارچوب نهادی مدرن را برای این بخش ایجاد کرد که شامل یک آژانس نظارتی ملی (ERSAR - سازمان مقررات خدمات آب و فاضلاب) و شرکت‌های آب و فاضلاب چند شهری است.
دسترسی داشته باشید

در پرتغال 93 درصد خانوارها از طریق اتصالات خانگی به آب آشامیدنی دسترسی دارند (97 درصد در مناطق شهری، اما تنها 50 درصد در مناطق روستایی) 76 درصد خانوارها به اتصالات فاضلاب دسترسی دارند.
کیفیت خدمات
آب آشامیدنی

تامین آب به جز در زمان خشکسالی مستمر است.

کیفیت آب آشامیدنی به خصوص در سیستم های کوچکتر به طور مداوم خوب نیست. پرتغال با یک سری پارامترهای آب آشامیدنی (آهن، منگنز، کلیفرم کل، کلیفرم مدفوعی، استرپتوکوک مدفوعی و کلستریدیوم) که در دستورالعمل آب آشامیدنی اتحادیه اروپا تعیین شده است، مطابقت ندارد. به عنوان مثال، تقریباً 50 درصد از مناطق تأمین آب از نظر کلیفرم کل مطابقت ندارند، در حالی که 20 درصد از مناطق با پارامتر کلیفرم های مدفوعی مطابقت ندارند.
فاضلاب

پرتغال هنوز به طور کامل با مقررات اتحادیه اروپا در مورد تخلیه فاضلاب مطابقت ندارد. حتی در جایی که تصفیه خانه های فاضلاب وجود دارد، همیشه به درستی کار نمی کنند. به خصوص در شهرهایی که فاضلاب ترکیبی دارند، پس از بارندگی شدید، تصفیه خانه ها به درستی کار نمی کنند. سرریز فاضلاب در هنگام بارندگی های شدید، تا حدی به دلیل اتصالات غیرمجاز تخلیه آب طوفان به سیستم فاضلاب است.

به عنوان مثال، در لیسبون، تصفیه خانه فاضلاب Alcantara در سال 2007 عملیاتی نشد. سپس در سال 2011 بازسازی شد. در ماتوسینهوس در منطقه پورتو، تنها درمان اولیه (پایه) وجود دارد. در Costa de Aveiro (Aveiro، 60٪ از بار آلاینده تولید شده جمع آوری نمی شود و 65٪ درمان نمی شود. در Póvoa de Varzim/Vila do Conde، 60٪ از بار جمع آوری نمی شود و سطح تصفیه در محل مشخص نیست. .

در برخی از سواحل حمام کردن به دلیل آلودگی ممنوع است.
مسئولیت تامین آب و فاضلاب
سیاست و مقررات

وزارت محیط زیست و توسعه منطقه ای مسئول سیاست های بخش است. مانند بسیاری از کشورهای دیگر، آب و فاضلاب یک اولویت سیاسی نیست. اقدامات سیاسی در سطح محلی اغلب در کوتاه مدت، پس از چرخه های انتخاباتی، با برنامه ریزی بلندمدت محدود انجام می شود. با این وجود، ثبات قابل توجهی در چارچوب سیاست ملی مستقل از چرخه های انتخاباتی وجود داشته است.

در سال 1997 پرتغال یک آژانس نظارتی ملی ایجاد کرد که در حال حاضر به نام سازمان تنظیم مقررات خدمات آب و زباله Entidade Reguladora dos Serviços de Águas e Resíduos (ERSAR) شناخته می شود. ERSAR مسئول تامین آب، فاضلاب و مدیریت پسماند جامد است. اسناد آن شامل مقررات اقتصادی ارائه دهندگان خدمات و همچنین تنظیم کیفیت خدمات آنها از جمله کیفیت آب است. سازمان تنظیم مقررات توسط یک هیئت سه نفره اداره می شود که اعضای آن به پیشنهاد وزیر محیط زیست منصوب می شوند.

مدیریت منابع آب بر عهده موسسه آب INAG است که در سال 1993 زیر نظر وزارت محیط زیست و توسعه منطقه ای ایجاد شد. INAG، از جمله، بر اساس قانون آب سال 2005، که دستورالعمل چارچوب آب اتحادیه اروپا را به قانون ملی منتقل می کند، عمل می کند. پرتغال یک طرح ملی آب و 15 طرح حوضه رودخانه تهیه کرده است.
ارائه خدمات

ارائه خدمات آب و فاضلاب در پرتغال یک مسئولیت مشترک بین 308 شهرداری و شرکت ملی و عمومی Águas de Portugal (AdP) و شرکت های تابعه آن است. حدود 73 درصد از جمعیت 243 شهرداری آب را مستقیماً از شهرداری ها (3.5 میلیون نفر) یا شرکت های تک شهرداری تأسیس شده بر اساس قوانین عمومی (2.5 میلیون نفر) دریافت می کنند. 27 درصد از جمعیت آب را مستقیماً از شرکت‌هایی دریافت می‌کنند که بر اساس قوانین خصوصی تأسیس شده‌اند، از جمله 1.7 میلیون از شرکت‌های چند شهری که اکثریت آنها متعلق به Águas de Portugal و 0.9 میلیون از دیگر شرکت‌های شهری تأسیس شده بر اساس قانون خصوصی است. بسیاری از شهرداری ها منابع تامین آب عمده خود را کنترل نمی کنند. شرکت‌هایی که تحت قوانین خصوصی تأسیس شده‌اند، به‌ویژه شرکت‌های چند شهری که مالکیت مشترک آن‌ها توسط Águas de Portugal است، بنابراین آب را به شهرداری‌ها می‌فروشند و به‌طور غیرمستقیم آب را به صورت عمده برای 53 درصد از جمعیت تامین می‌کنند. علاوه بر این، همانطور که در بالا ذکر شد، شرکت هایی که تحت قوانین خصوصی تأسیس شده اند، به طور مستقیم آب را به 27 درصد از جمعیت تامین می کنند. بنابراین، در مجموع حدود 80 درصد از جمعیت به طور مستقیم یا غیرمستقیم آب دریافت می‌کنند که از شرکت‌های چند شهری که تحت قوانین خصوصی تأسیس شده‌اند، استفاده می‌کنند.